روندهای کنونی در صنعت سرامیک کف حیاط پرسپولیس علاقه روزافزونی به ظروف سنگ چینی را نشان می دهد، که توسط آن می توان کاشی ها و اسلب های بزرگ را تولید کرد.
این محصولات توسط پودرهای اسپری خشک شده تولید می شوند که دارای خواص فنی عالی هستند اما نیاز به مصرف انرژی و آب بالایی دارند.
دانه های فرآوری شده خشک امکان کاهش چنین مصرفی را فراهم می کند، اما از رفتار تکنولوژیکی متفاوتی رنج می برند. یک راه حل برای بهبود پایداری زیست محیطی ساخت کاشی و سرامیک، مخلوط کردن پودرهای تهیه شده از مسیرهای مرطوب و خشک است.
ویژگی‌های تکنولوژیکی پودرهای مخلوط صنعتی (خواص رئولوژیکی، واکنش تراکم و رفتار شلیک) به منظور اشاره به مزایا و مشکلات احتمالی مورد بررسی قرار گرفت.
گرانول های فرآوری شده خشک و خشک شده با اسپری توزیع اندازه های متفاوتی را نشان می دهند. شکل و رطوبتی که منعکس کننده رفتارهای رئولوژیکی و تراکمی متمایز است.
در سال‌های اخیر، به دلیل رشد روزافزون تولید کاشی‌های سنگی چینی، حتی شاهد افزایش انتشار خود در سراسر جهان بود. این روند اخیراً با تغییر کلی بازار به سمت اندازه های بزرگتر، تا اسلب های بیش از 5 متر مربع و ضخامت متغیر از 3 تا 30 تقویت شده است.
تولید کاشی و سرامیک به پودرهایی با خاصیت روان‌پذیری و تراکم عالی، به ویژه در مورد صفحات بزرگ و کاشی‌های نازک یا ضخیم، و استانداردهای کیفی سخت‌گیرانه‌تر نیاز دارد.
به همین دلیل، معمولاً پودرهای خشک شده با اسپری ترجیح داده می‌شوند، زیرا معمولاً ویژگی‌های بهتری در مقایسه با سایر تکنیک‌های دانه‌بندی، مانند غلتش خشک یا میکسر فشرده، که در تولید کاشی و سرامیک نیز استفاده می‌شوند، هستند.
با این حال، خشک کردن اسپری مستلزم مصرف انرژی زیادی است که عمدتاً برای تبخیر آب و CO2 مربوطه صرف می شود همچنین از مصرف آب قابل توجهی رنج می برد زیرا دوغاب ها معمولاً حاوی 30-35٪ آب (از نظر وزن) هستند در حالی که پودرهای مناسب برای پرس به رطوبت 5-7٪ نیاز دارند.
بنابراین، تخمین زده می شود که خشک کردن اسپری به طور متوسط حدود 30 درصد از کل انرژی و حدود 70 درصد از کل آب مصرفی در تولید کاشی و سرامیک را به خود اختصاص دهد.
